Kenmerken van een tragedie
1. Hubris/ Hoogmoed
2. Het onderwerp is altijd de lijdende mens
3. De mens tegen de grotere macht
4. Door eigen passie of noodlot
5. Er is een plot/ logisch verloop dat leidt tot een noodlottige afloop; dit is volgens Aristoteles de ‘ziel’ van de tragedie.
6. De opbouw is altijd in vijf vaste bedrijven
7. Moet gevoelens van medelijden en vrees oproepen en uiteindelijk leiden tot de bevrijding, zuivering of reiniging van deze gevoelens.
8. Toeschouwer moet zich kunnen identificeren met de held.

De 5 bedrijven van een tragedie
1.Expositie: de personages worden voorgesteld
2.Intrige: het verhaal waarover het gaat, ontwikkelt zich
3.Climax : de weg naar het hoogtepunt van de handeling: de spanning stijgt.
4.Catastrofe: het noodlot voltrekt zich
5.Peripetie: de plotselinge omslag van het verhaal; meestal breekt het inzicht bij de hoofdfiguur door. De hoofdpersoon ondergaat hier een onomkeerbaar verandering in zijn tragische situatie.

Hybris (Oudgrieks: ὕβρις) is het Oudgriekse woord voor overdreven trots, hoogmoed, overmoed, grootheidswaanzin, brutaliteit, onbeschaamdheid met name tegenover de Griekse goden en/of de goddelijke wereldorde. De vermetele overmoed van een mens, die, in eigenwaan verstrikt en verblind, zich door niets of niemand een halt laat toeroepen en in zijn ongebreidelde heerszucht zelfs de hand slaat aan een door de goden vastgelegde wereldorde of tegen het lot. Dit wordt door goddelijk ingrijpen meedogenloos afgestraft.

De schuldige veroorzaakt altijd zijn eigen ongeluk, omdat hij na het overschrijden van de (overigens niet objectief bespeurbare) grens of norm met verblinding (Grieks atè) getroffen wordt en zijn eigen ondergang tegemoet gaat.

De schuldige aan crisis is de mensheid zelf, hoe we ook proberen de wereld te controleren, we krijgen er geen controle over. Wat we ook bedenken het noodlot is bepaald.