Medea is uitzinnig van hartstocht voor Jason. Liefde geeft grote overredingskracht. Medea is in alles schikkend naar Jason, maar de hechtte band is rot. De ongelukkige Medea, aan de kant geschoven, schreeuwt over eden van trouw, roept om zijn grote belofte.Zij ligt maar zonder te eten, overgegeven aan pijn. Alle tijd laat ze smelten in tranen. Haar ogen slaat ze niet op. Ze houd haar gezicht naar de grond
Ik benijd je. De pijn begint pas, het ergste komt nog. Dat Jason een slecht mens is blijkt nu wel. Wie is dat niet? Begrijp je nu pas dat elk mens meer van zichzelf dan van zijn naaste houdt. O, rampzalig, hopeloos lijden. O, nee, nee was ik maar dood.
In een flits van razernij. Hoe zal zij reageren, die ontembare, hartstochtelijke vrouw door vernedering gestoken? O ellendige, o rampzalige vrouw. Ging een vlam uit de hemel maar dwars door mijn hoofd. Welke zin heeft het leven voor mij? Weg, weg. In de dood wil ik rust., dit afschuwelijke leven verlaat ik. Met huis en al verbrijzeld wil ik ze zien. Dit verdriet komt geweldig opzetten.
Overmaat kan geen sterveling baten en maakt, als de toorn van een god wordt gewekt, de val van een huis des te groter. Een mens moet in zijn lot zien te berusten. Liefde die te hevig komt verleent een mens nooit eer of roem.
Dom en ver van verstandig kun je met recht de mensen van vroeger wel noemen.
Zij vonden muziek, maar geen sterveling vond uit hoe je het gruwelijk leed waardoor dood en rampen families ontwrichten met liederen en fraaie akkoorden kon stillen.
De Goden roept zij aan nu zij onrecht leed, Themis, Godin van de eed, die haar door de nacht naar Griekse kusten bracht, langs de zilte grendel van de zwarte zee, waarachter geen land haar meer wacht.
Maar mij heeft deze zaak zo overvallen dat ik ben gebroken. Ik verdwijn, ik heb de lust verloren om te leven, en verlang te sterven. Hij die alles voor mij was bleek een waardeloze man. Ik heb geen moeder, geen broer, geen familie waar ik in deze ellende voor anker kan gaan. Ik heb je gered, ik heb mijn eigen vader en mijn huis verraden. En na alles wat ik voor jou ellendeling gedaan heb laat je me in de steek en neemt een nieuwe vrouw. Als je werkelijk eerlijk was, had je in overleg met mij dit huwelijk gesloten, niet in stilte.
Een vrouw mag dan een angstig wezen zijn, weerloos en zwak bij het zien van staal, maar als haar huwelijk geschonden wordt, dan is geen enkel hart moordlustiger.
Ach, ach wat is liefde voor mensen een ramp
Voordat de dag om is zijn drie van mijn vijanden lijken. Ik heb zoveel wegen naar hun dood dat ik niet weet welke weg ik het eerst in zal slaan.Niemand van hen pijnigt ongestraft mijn ziel. Er zal niet achter mijn rug gelachen worden. Ik wens geen welvaart die mij pijn doet, geen rijkdom als mijn hart gekweld wordt. Niemand moet denken dat ik onbeduidend ben en over mij laat lopen. Ik zal mijn eigen kinderen doden, niemand zal ze mij ontnemen. En om mij lachen. Nee, ik zweer het Hades, nooit zal het gebeuren dat ik mijn vijand de kans geef om zich aan mijn zonen te vergrijpen.
En ik begrijp wel wat een vreselijke dingen ik ga doen, maar mijn verstand is zwakker dan mijn drift. Vooruit nu, wapen je, mijn hart. Wat aarzel ik te doen wat vreselijk maar onontkoombaar is? Kom arme hand van me, pak het mes.
